URL: http://goums.ac.ir/jorjanijournal/article-1-116-fa.html
زمینه و هدف: با توجه به اینکه چندین سال است از شروع عملیات احیاء قلبی ریوی توسط تیم احیاء می گذرد ، متاسفانه عملکرد تیم احیاء در بیمارستان ها ضعیف و نگران کننده است. تحقیقات نشان داده است به طور متوسط تنها 10 تا 15 درصد کسانی که تحت احیاء قلبی ریوی توسط تیم احیاء در بیمارستانها قرار می گیرند، زنده ترخیص می شوند که این آمار در کشورهای مختلف متفاوت است. درنتیجه پرداختن به موانع موفقیت عملیات احیاء می تواند تاحدی راه گشای روش های پیشگیری از خطرات بالقوه و تهدید کننده بعدی بیماران باشد. هدف از این پژوهش تعیین موانع موفقیت عملیات احیاء قلبی ریوی در بیمارستان توسط تیم احیاء از دیدگاه پرستاران است.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی تحلیلی که درسال 1390 انجام گرفت ، تعداد 200 پرستار شاغل در4 بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گلستان به صورت تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه خودساخته با عنوان بررسی موانع موفقیت احیاء قلبی ریوی بود. اطلاعات به دست آمده با نرم افزار آماری SPSS نسخه 16، آمارتوصیفی (فراوانی ، میانگین ، انحراف معیار) و آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: از نمونه های مورد بررسی 34 درصد مذکر و66 درصد مونث بوده اند. 83 درصد از پرستاران تجربه حضور در تیم احیاء را داشتند. مهمترین عللی که از دیدگاه پرستاران به عنوان موانع موفقیت احیاء قلبی ریوی موثر شناخته شد عبارت بودند از: بیماری زمینه ای بیماران (88درصد) ، عدم حضور به موقع تیم احیاء در بالین (98درصد) ، نداشتن مهارت ارتباطی اثربخش با اعضاء تیم (90درصد) ، کمبود تجهیزات و آماده نبودن وسایل CPR در هر بخش(92درصد) و در نهایت عدم برگزاری منظم آموزش های ضمن خدمت استاندارد و اصولی(98درصد).
نتیجه گیری: عملیات احیاء قلبی ریوی در بیمارستان ها توسط تیم احیاء همچنان ضعیف و نگران کننده است بنابراین به نظر می رسد کاهش یا بهبود این چالش مستلزم توجه بیشتر برنامه ریزان و مسئولان بیمارستان ها به برگزاری برنامه های بازآموزی استاندارد و به روز رساندن دانش و ارتقاء سطح مهارت کادر درمان و تشکیل تیم احیاء متبحر و منسجم است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |